Terrasje in Irkoetsk

Terrasje in Irkoetsk

Toen ik na anderhalf jaar dienstverband in een eindgesprek aan collega Martijn Sanders vroeg wat hij zoal bij ons had geleerd, kwam hij met het volgende vakantieverhaal. Op een reis van west naar oost dwars door Rusland raakte hij verzeild op een terrasje in Irkoetsk. Er was van alles gaande, diensters liepen af en aan met bestellingen, drankjes, maaltijden, rekeningen en geld. Een leverancier kwam een bestelling brengen, een collega kwam aan het einde van haar dienst de collega’s groeten, een klant wilde met grote spoed en nadruk een kom water voor de hond… “Ik keek naar het proces”, zei Martijn, “en vroeg me af wat hier allemaal gaande was. Hoe het proces liep, zowel organisatorisch als in de onderlinge verhoudingen. Vroeger deed ik dat nooit. Maar bij RONT heb ik dat geleerd. Alle collega’s hebben een fascinatie met processen en ieder belicht daaruit zijn eigen deel.”

Het terras in zijn context

Ik herkende het beeld. Zelf zat ik onlangs op een terrasje en ik stelde mezelf dergelijke vragen. Maar nog net wel met een andere oriëntatie: bij welk restaurant hoort dit terrasje en hoe zit dat met de andere terrasjes? Wat maakt nou precies dat dit zo’n leuke plek is om te zitten? Hoe zien de huizen er uit? Welke winkels zijn er aan het plein? Is het alles tezamen oké, of klopt het eigenlijk niet? Wat betekent al deze bedrijvigheid?

Al zulke vragen passen bij mijn dagelijks werk in veiligheidshuizen, zorgnetwerken, gemeenten, woningcorporaties en samenwerkingsverbanden voor de aanpak van ondermijnende criminaliteit. Al dat werk gaat over de vraag hoe partners samenwerken aan maatschappelijke opgaven.

De organisatie van het terras

Collega’s Judieke of Margreet zouden wellicht wat meer gekeken hebben naar de praktische gang van zaken en de werkafspraken. Hoe is het proces georganiseerd? Is er een specifieke taakverdeling of mag iedereen alles? Hoe vangen collega’s onderling de drukte op en hoe zorgen ze met elkaar dat iedereen tijdig wordt bediend? Dat past bij hun werk in de zorg, de reclassering of bij woningcorporaties waar ze met kennis van FRAM, LEAN of HKZ bezig zijn met het auditen, onderzoeken en versterken van processen. Om zo bij te dragen aan een optimale werkinrichting.

Doelen en ambities

Collega Walter zou misschien meer gekeken hebben naar de doelen en ambities van het restaurant. Hoe wordt zichtbaar wat ze willen bereiken en zijn er misschien prestatie-indicatoren waarvan je kunt zien dat ze doorwerken in het gedrag? Dat past bij zijn werk met de A3-methodiek. Waarin hij vragen stelt aan teams in organisaties over missie, visie, succesbepalende factoren en doelen van de samenwerking. Hij kijkt naar ambities en de manier waarop die eenduidig worden vertaald naar gezamenlijke acties.

Onderlinge interactie

Pauli en Renate zouden zeker met buitengewone interesse hebben gekeken naar de onderlinge interacties tussen de medewerkers op het terras. Hoe gaat men met elkaar om. Is er een ontspannen sfeer, of wringt het ergens. Heeft iemand de leiding en waar blijkt dat dan uit? Hoe doet hij of zij dat? En wordt dat ook ervaren als helpend? Zulke vragen horen bij hun passie voor leiderschap en zelforganisatie. Ze sluiten aan bij de trajecten die ze verzorgen voor teams om te komen tot groter onderling vertrouwen en effectieve sturing. De mooiste voorbeelden van zulke trajecten hadden ze in het gevangeniswezen en in de (gehandicapten)zorg.

Training en opleiding

Meta zou met een brede blik hebben gekeken, een praatje hebben gemaakt met de uitbater en hem hebben gevraagd wat hij er eigenlijk zelf van vindt. Loopt het goed? Doen de mensen wat werkt? En wat is er nodig om een stap verder te komen bij het praktisch organiseren van het werk? Welke kennis, attitude en vaardigheden zijn nodig? Hoe zouden die kunnen worden getraind? Hoe en met wie zou ik daarvoor een programma kunnen maken? Zulke vragen staan centraal in de aanpak waarmee zij bijvoorbeeld in de gemeente Amsterdam sociaal wijkteams helpt om met behulp van de ZRM matrix en met eigen werkwijzen van de gemeente en de aan de gemeente gelieerde hulpverleningsorganisaties te komen tot een effectieve ondersteuning van burgers. Altijd praktijkgericht en aansluitend bij de vragen zoals die zich dagelijks op de werkvloer aandienen.

Doen wat werkt

Het verhaal van Martijn is bijzonder, want het laat op een praktische manier zien wat de betekenis is van ons motto: ‘Doen wat werkt’. Hoe vaak hebben we niet onderling het gesprek gehad waarbij we woorden zochten om te verhelderen wat eigenlijk de core business is van ons bureau? Hoe zijn we onderscheidend? Waarvoor moeten mensen echt bij ons zijn? Complimenten die we krijgen zijn dat we betrokken zijn, bescheiden en ook doortastend; dat het werk van onze klanten ons aan het hart gaat. Dat zeggen onze klanten ook over elkaar, als ze elkaar bij ons in huis ontmoeten: “Allemaal mensen die gaan voor de zaak, bevlogen, geen grote ego’s”. Dat is mooi. Het zegt iets over onze stijl. Maar wat zegt het over de inhoud van ons werk?

Hier is het antwoord: de vrouwen en mannen van RONT zijn mensen die graag op een terrasje in Irkoetsk zitten en zich afvragen hoe het daar allemaal marcheert. Daarna bestellen we overigens met even groot plezier een biertje en we drinken op het leven!